Bugün 23 Nisan, hüzünleniyor insan...

Bugün 23 Nisan. Bugün büyüklerin tatili, çocukların bayramı. 

Çocukluğu çok gerilerde kalmış, hatta gençlikten uzaklaşmış ve 40'a merdiven dayamış biri olduğum için mi bilmiyorum ama nedense içimde bir burukluk oldu. Hüzünlendim sanki biraz. İçimde hiç büyümeyen ve pes etmeyen bir çocuk var biliyorum ama ben bugün çocuk olmayı istedim. Ama şimdiki zamanda değil, kendi çocukluğuma dönmek istedim. Çünkü o zamanlar;

Bu kadar yanmazdı canım birilerini sevdiğim için


Kimse birbirinin açığını yakalamak için pusuda beklemezdi


Sahip olduklarımızın kıymetini daha çok bilirdik 


Karşılıksızdı sevgiler, özlemler


Sevdiğimizin gözüne bakınca kızarırdı yüzümüz


Oyunları sadece sokakta oynardık ve oyunda bile birinin canını yakmaya korkardık


Hırs dediğimiz şey misketlerimiz azalınca devreye girerdi sadece


Tek televizyonumuz vardı bütün aileyi etrafında toplayan


Akşam olunca bütün aile aynı masanın etrafında toplanırdık, yemeğimizi sohbet ederek yerdik


Yediklerimiz daha doğal, daha taze ve daha katkısızdı


Bayramlar da mevsimler gibi daha coşkuluydu


Teknoloji bu kadar gelişmemişti ama daha çok bağlıydık birbirimize


Para insanları bu kadar esir etmemişti kendisine


Masumduk, bu kadar kirlenmemişti duygularımız


Ve o zaman gençti annemle babam


Ve o zaman 23 Nisan sadece çocukların bayramıydı, siyasi kaygılar olmadan, sevinçle ve coşkuyla, dünyanın her yanından gelmiş rengarenk çocuklarla birlikte kutlanan...


Hepimizin içindeki çocuğun bayramı kutlu olsun...