Gözümden uzak, yüreğime yakın...

Bazen bir sevgilidir gözden ırak olan bazen de bir dost, bir arkadaş...

Peki gözden ırak olan gönülden de ırak olur mu gerçekten? 

Bazen hiç sebepsiz girer mesafeler araya. Çizilen yollar, yapılan tercihler düşürür insanları sevdiklerinden uzağa. Böyle düştüysen eğer uzağa, sevdiklerin hep gönlündedir görmesen de. 

Bazen de birlikte çıkılan yollar, alınan ortak kararlar son bulur. Mecbur kalır insan mesafelere. Birlikte güzel vakit geçirdiğin, aklına geldiğinde seni gülümseten anılarının ortağı olan, saygı duyduğun, sevdiğin, değer verdiğin biri gözden ırak olsa da gönülden ırak olur mu hiç? Görüşmeme sebebi bir kırgınlık, bir kızgınlık, bir aldanış barındırmıyorsa ne kadar uzağa düşerse düşsün insan, gönlünde saklıyor hep sevdiklerini. 

Nasıl ki gönüle yakın olan herkes göze yakın olmuyorsa, her gözden ırak olan da gönülden ırak olmuyor. Yaşanmışlıklar ne kadar çok ve güçlüyse, giderken birbirinin canını yakmadıysa insanlar bir daha hiç görmeseler de birbirlerini yürekleri ayrı düşmez hiç. 

Şimdi uzağımızda olan ama tadını, kokusunu bildiklerimizi, sohbetini özlediklerimizi elbette severiz; görmeden, dokunmadan, duymadan da sevebiliyorsak eğer Yaradan'ı... 

"- Gözden ırak, gönülden ırak olur mu efendimiz?

- Hayır Olric! Yüreğinde bir yer açıp oraya oturttuğun her kimse; seninle birlikte gider her yere..." ( Tutunamayanlar - Oğuz Atay )

Peki ya sizce, gönülden ırak mı olur her göze ırak olan?