Önce güvenirsin, sonra seversin, sonra da kaybedersin...

Oldum olası sevmemişimdir büyük lafları. Yürekten gelmediklerini düşünürüm çünkü. Ezberden söylenen sözlerdir çoğu. İnanmadığın, yapamayacağın sözleri söylemek bu kadar kolay olmamalı. Çünkü hissetmediğin duygular üzerine kurduğun her şey yıkılmaya mahkumdur. Sen de o ettiğin büyük lafların altında ezilmeye mahkumsundur tabii birazcık vicdanın, birazcık yüreğin varsa.

Kolaydır bir insanı kandırmak eğer sana inanmayı seçmişse. Ne desen doğru olduğunu düşünür, yalan olduğunu bilse bile. Kolaydır bir hayata girmek bir kaç süslü ve büyük lafla. Girmek kolaydır da çıkmak nedense kolay olmaz o kadar. Kıvranır durursun, nasıl söyleyeceğini bilemezsin çünkü. Yediremezsin kendine onca laftan sonra kolayca çekip gitmeyi. Bahaneler bulursun, peşine yalanlar eklersin sonra bekler durursun o söylesin diye. Gelirken bin türlü söz söylemeye hazır olan yüreğin giderken "bitti" demeye üşenir.

Kolaydır gelmek de en az gitmek kadar aslında, ortada bu kadar yalan, bu kadar sahte söz ve davranış olmasa. Sadece "sen" olabilsen her şey kadar kolay olur gitmek de bitti demek de.

Kolaydır bir insanın duygularıyla oynamak ama zordur aldığın "ah"larla yaşamak. Ondan korkar zaten koşa koşa gelen. Ondan süründürür zaten hem seni hem kendini. Korkar çünkü ona söyleyeceğin lafları duymaktan. Yalanlar söylemeye hazırdır da gerçeklerle yüzleşmekten korkar.

Sen kabul edersin o gerçekleri söylemeyi, bitsin artık karşılıklı süren bu çile diye ama bu sefer de muhattap bulamazsın. Sırra kadem basmıştır "korkak" kişi. Gelişiyle sevince boğduğu yüreği yangın yerine çevirip çoktan gitmiştir.

Bilirsin bir süre sonra esamesi okunmayacak tıpkı diğer gidenler gibi, diğer kalanlar gibi ama gene de engel olamazsın kendine, üzülürsün...