Sanal Dünyamın Gerçek İnsanları...

Bundan iki yazı önce "siz olsanız hangisini seçersiniz?" başlıklı yazımda iş hayatımla ilgili almak zorunda olduğum bir karardan bahsetmiştim sizlere. Kararımı gitmekten yana kullandığımı belirtmek isterim, bakalım yeni maceram ne kadar sürecek ve neler getirecek bana. Bunu da hep birlikte  yaşayıp göreceğiz ;) Ha bu arada yeri gelmişken belirtmeliyim ki her gün düzenli olarak blogumu ziyaret eden, beni yalnız bırakmayanlarınızdan hiç yorum gelmemiş olması beni biraz üzdü :( Çünkü ben bu blogda yazmaya başladığımdan beri ne yaşıyorsam ilk sizlerle paylaşıyorum ve sizlerle hiç tanışmıyor olmamıza rağmen hepinizi seviyor ve fikirlerinizi önemsiyorum. O yüzden lütfen yorumlarınızı, fikirlerinizi esirgemeyin benden.  

İnsanları sevmek için, arada bir bağ kurmak için illa da görmek gerektiğini düşünmüyorum ve bunun en güzel örneklerini yaşıyorum hem sizlerle hem de Twitter'daki dostlarımla. Bir süredir bu iş meselesi yüzünden moralim düşük, keyfim bozuk ya bana moral vermek için o kadar çok uğraşan arkadaşım var ki kim olduğunu dahi bilmediğim. Hatta öyle ki aralarında iş bulabilmek için uğraşmak isteyenler var üstelik farklı şehirlerde olmalarına rağmen. Bu o kadar güzel ve özel bir duygu ki, tarifi de çok mümkün değil aslında. Ben ki her şeyi, her durumu kelimelere dökebilirim ama bu durumu anlatacak doğru kelimeleri bulamıyorum. Ama şunu söyleyebilirim; hani çok güvendiğin ve inandığın insanlar vardır ya onlar için elinden geleni yaptığın hatta bazen fazlasını yapmak için uğraştığın işte o insanlar nedense senin zor günlerinde olmazlar yanında. Bazıları yanında olmayı bırak kaçarlar senden bir talebin olur düşüncesiyle. Çünkü o kadar değişti ve bozuldu ki insanlar ve ilişkiler herkes korkar, kaçar oldu en yakınından bile "benden bir şeyler ister" düşüncesiyle. Güvenilecek birini bulmak neredeyse karaborsaya düşecek. 

İşte gerçek hayattaki durum böyle olduğu için sanal dünya dediğimiz yerde buluştuğun ve hiç tanımadığın, adını bilmediğin, neye benzediğini bilmediğin insanların senin için bir şeyler yapıyor olması, bunun için uğraşması paha biçilemez bir duygu.

İyi ki çok sevgili dostumun sözünü dinleyip bu blogu açmışım ve yine iyi bir başka arkadaşımın sözünü dinleyip Twitter'da hesap açmışım yoksa sizin gibi güzel yürekli insanların varlığından haberdar olamayacaktım.

Yanımda olduğunuz için, yazılarımı okuyup yorumlarınızla bana destek olduğunuz için, attığım saçma sapan tweetlere katlandığınız ve beni her zaman yüreklendirdiğiniz için hepinize sonsuz teşekkürler... Kurduğumuz bu bağın hiç bir zaman bozulmaması umuduyla...

O güzel yüreklerinizdeki umutlar ve yaşama sevinciniz hiç bitmesin...

Ne mutlu bana ki mutluluk ağacımda ailemden, dostlarımdan sonra siz dostlarımın da meyveleri var artık..

Sevgiyle...