Ben de böyle değildim...

Tam da işlerimi bitirmiş çıkmaya hazırlanırken şeytan mı dürttü de buldum bu şarkıyı anlamadım ki.

Her birinde kendi yaşanmışlıklarımdan izler bulduğum ve her birini ayrı ayrı sevdiğim şarkıların sahibi bu gruba, Zakkum'a aşığım ben. 

İlk defa dinledim ve ilk seferinde ağlattı beni. Ben yazsaydım tam da böyle yazardım ama nerede ben de o yetenek. Olsun birileri yazıyor, söylüyor bana da eşlik etmek düşüyor işte.

Anlatın nolur tek tek bana

Değiştim mi ben, ben böyle miydim

Bu kadar mıydı mutlu günler

Kimim kaldı ah, beni kim dinler

Anlatın, tükendim mi ben

Ben böyle ağlamazdım yakışmazdı

İlk damla ah , ne zaman aktı

Böyle miydim, Böyle miydim

Ben böyle değildim

Böyle değildim

kaçamıyorum

buluyor beni

kendi yaşlarımla

boğuyor beni

boğuyor beni

Ah nerede yirmili yaşlarım

Yoruldu kalbim ben böyle değildim

İlk bahardım hiç üşümezdim

Buz kesiyor artık günlerim

Ben böyle değildim

Böyle değildim

kaçamıyorum

buluyor beni

kendi yaşlarımla

boğuyor beni

boğuyor beni

Durduramıyorum, yetmiyor gücüm

Liğme liğme geçen gündüzüm

Sonuna geldim, kapandı devrim

Artık dizlerimin üstündeyim

Son Söz:

"Tersten esiyor artık hayat rüzgarı

Siz bilmezsiniz ben böyle değildim"

Ben de böyle değildim... Yaş ilerledikçe yaşanmışlıkların verdiği tüm izler saçına düşen aklar, yüzündeki kırışıklar ve gözlerindeki yaşlar olarak bir bir çıkıyor gün yüzüne...