Uzaklardaki yakınlarımı özledim bugünlerde.
Beni gerçekten tanıyan, neye ihtiyacım olduğunu bilen, konuşmadan anlaşabildiğim yakınlarımı özledim...
İyiyim dediğimde aslında içimde kopan fırtınaları anlayan, kahkahalar attığımda hüngür hüngür ağlamak istediğimi bilenleri
Sustuğum zaman konuştuklarımı, konuştuğum zaman sustuklarımı duyanları
Özledim dediğimde bahanelerin ardına sığınmadan yanımda olanları
Sabahlara kadar dertleşip kah ağlayıp kah güldüklerimi
Canım yanıyor dediğimde "benim de" diyenleri
Sıkıntım var dediğimde "birlikte aşarız" diyenleri
Mutsuz anlarımda yüzümü güldürmek için elinden gelen her şeyi yapanları
"Yanındayım" derken gerçekten yanımda olanları
"Değerlisin" demeden değerli olduğumu hissettirenleri
Birbirimize saçma sapan testler yapmadan koşulsuz güvendiklerimi
"Arayacağım" dediğinde "unuttum" demeyenleri
"Seni seviyorum" dedikten sonra "ama" ile başlayan cümle kurmayanları
"Seni seviyorum" dediğimde korkmayanları
"Gitme, biraz daha kal dediğimde" sabaha kadar yanımda olanları
Beş dakika görmek için beş saat yol gelenleri
Her yerde ve her koşulda yanımda olanları
Özledim...
Kıyamammm :(
YanıtlaSilNeleri özlemiyoruzki bu hayatta..
Ama özlerken bu anıda yitirmee.
onlar seni dumuyosa onlar sana gelmiyosa sen git be canım..
Yeterki sıkma canını..
yada gelll bana... ;)
Canım benimmm :)
SilAnın tadına varmayı unutmuyorum elimden geldiğince ama biraz değişen insan profillerinden dertliyim ben bu da pek geçmez sanki ;)
Severim seni saolasın :)
İnsanlar hayatımızda hep olucaklar bunu değiştiremiyosak onlarla mutlu olmaya çabalıcaz yok ötesi malesef..
Silya da beklentisiz yaşamayı öğreneceğiz ;)
YanıtlaSil