Yıpratak, yorarak kavga gürültü içinde bitmediyse, yaşanan anılara, paylaşımlara duyulan saygıdan ve vefadan dolayı çocuk olsun olmasın elbette görüşebilir insanlar boşandıktan sonra da. Kimse bir anda düşman olmanızı beklemiyor zaten. Vefalı olmanın nesi kötü ki zaten? Ama sebebi her ne olursa olsun bittiyse bir ilişki ve sen yeni bir hayat kurmuşsan kendine hele bir de bu hayata ortak etmişsen her şeyden habersiz bir başka insanı o vakit "eski" ve "yeni" dengesini korumak da sana düşer canım arkadaşım. Ha yok yapamayacağını düşünüyorsan da kimsenin hayatına girmeyeceksin. "Boşandık ama arkadaşım o benim. Hayatımın 20 yılında vardı. Aşkımız bitmişti, konuşarak dostça ayrıldık ve benden başka kimseleri yok. Görüşüyorum, baştan söyleyeyim de sonradan sıkıntı olmasın aramızda" demekle bitmiyor ne yazık ki. Sen dürüstçe söyledin diye her şeyi kabul etmek zorunda mı karşındaki insan? Kurduğun iki cümleden biri eski eşin, şimdiki arkadaşın dediğin insandan oluşuyorsa, en özel gününde ondan bahsedip gelecek planları yaptığın"sevdiğim" dediğin insandan bahsetmiyorsan, onun beynine "eski"yi kazırken "eski"nin yeniden haberi dahi yoksa o "eski" eskimemiştir arkadaşım birbirimizi hiç kandırmayalım. Ve sen onu eskitemedikçe de yeni bir hayat kuramazsın. Kurabilseydin ne benden önceki iki senelik ilişkini "eski" eşin yüzünden bitirirdin ne de "çok seviyorum,şükürler olsun" derken beni bırakıp gitmezdin.
Keşke bunu sen de görebiliyor olsan... Keşke görebilseydin de girmeseydin hayatıma, yıllar sonra "inandım" ben ona cümlesini kurdurmasaydın bana, her bir tuğlasında senin gibilerin emeği olan duvarlarımı yıktırmasaydın keşke bana. Bitmesi değil üzen, beni üzen inandığım yerden hayal kırıklığına uğramak, incinmek... Gitmiş olman değil sorun birinden gitmeden bana gelmiş olman...
Eşe dosta, konu komşuya anlatırken "eski" diye bahsettiğiniz ama içinizden, yanınızdan y(ü)öre(ği)nizden atamadığınız "eski" bağlarınız var ise "yeni" bağlar kurmaya çalışmayın bir zahmet. Artık herkes yorgun, herkes yaralı ve kimsenin yeni bir hayal kırıklığına tahammülü yok... Sen kendi denemelerini yaparken bir başkasını denediğine pişman etmek ne kadar adil?! Bu da bu ilişkinin var ise senin vicdanına düşen kısmı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder